Se hai un producto que me leva á miña época de pequena, eses son os donuts. Moitas veces comento con miña irmá que agora os donuts non saben como fai anos, ela respóndeme que siguen estando moi bos e que o que pase é que agora os comemos con moita máis frecuencia e por iso os apreciamos menos.
Niso que ela me di ten razón, si é certo que siguen estando bos, pero o que si é moi certo é que cando eramos pequenas apreciabamos moito máis as galdrumadas, porque non tiñamos tanto acceso a elas. Vivindo nun pobo aislado no medio da serra de San Mamede, ó que viñan de seguido vendedores ambulantes a traernos case todo; meus pais apenas ían ó supermercado. Podían pasar semanas sen que eles fosen a ningures e os vendedores traían cousas de primeira necesidade.
O día que saían do pobo e pasaban polo supermercado, soían traernos algo. Nunca faltaba un tubo de lacasitos para cada unha e, sempre que había; traían unha caixa daquelas grandísimas de donuts. Duraban un suspiro!!!